จิตใต้สำนึก
ชายหนุ่มรู้สึกผิดตลอดทั้งวัน เขาพยายามทำอะไรต่อมิอะไรเพื่อจะลืมแต่ว่ามันลืมไม่ลง
ในที่สุดมีเสียงจากจิตใต้สำนึกของเขาว่า
“อย่าวิตกไปนักเลย นายน่ะไม่ใช่หมอคนเดียวหรออกนะ
ที่เผลอตัวหลับนอนกับคนไข้ ลืมเสียเถอะ”
แต่ทันใดก็มีเสียงจากจิตใต้สำนึกอีกเสียงหนึ่งบอกมาว่า
“แต่ลืมนะว่านายป็นสัตวแพทย์”