ทำไมจะไม่ได้
นายหนุ่มชาวไร่เข้าเมืองมาเพื่อหาข้าวของเพิ่มเติมไว้ใช้ในฟาร์ม
เขาแวะร้านขายเครื่องมือ
ซื้อถังใบหนึ่งกับพลั่วอีกอัน
เสร็จแล้วก็แวะร้านขายสัตว์ซื้อไก่ 2 ตัวกับห่านอีกตัวนึง
ปัญหามันเริ่มมีก็ตรงนี้แหละ
เขาพยายามหอบหิ้วของที่ซื้อมาทั้งหมดกลับบ้าน
แต่ดูเหมือนว่าสองมือที่มีมันดูจะน้อยไปซะแล้ว
หลังจากความพยายามที่ไร้ผลอยู่เกือบห้านาที
ชายเจ้าของร้านก็แนะนำเขา
“ทำไมคุณไม่เอาพลั่วใส่ไว้ในถังล่ะ
หิ้วถังใส่พลั่วไว้มือนึง อีกมือก็จับห่านไว้
ส่วนไก่สองตัวคุณก็หนีบใต้แขนไปข้างละตัว แค่นี้ก็ได้แล้ว”
นายหนุ่มชาวไร่ลองทำตาม มันได้ผลดี
เขาขอบอกขอบใจเจ้าของร้าน แล้วเดินออกจากร้านไป
ระหว่างทาง เขาเจอสาวสวยนางหนึ่งเดินสวนมา
“คือว่าชั้นหลงทางน่ะค่ะ” เธอบอก
“คุณพอจะรู้ทางไปร้านลุงจอนไหมคะ”
“โอ๊ย ไม่มีปัญหา” นายหนุ่มชาวไร่คุย
“ผมกำลังจะแวะไปหาพี่ชายผมแถวนั้นพอดี
เดี๋ยวเราเดินลัดตรอกเล็กๆข้างหน้านี่ไปเดี๋ยวเดียวก็ถึง”
“จะดีเหรอคะ” หญิงสาวท้วง
“ท่าทางตรอกนี้เปลี่ยวจะตาย
ชั้นจะรู้ได้ไงว่าถ้าชั้นเดินเข้าไปในตรอกนี้กับคุณแล้วคุณจะไม่ปล้ำชั้น”
“โธ่…” นายหนุ่มคราง
“คุณพูดเป็นการ์ตูนไปได้ ผมถือของพะรุงพะรังยังงี้
แค่หาทางจะถือแล้วเดินไปได้ ผมก็แทบแย่แล้ว
แล้วผมจะไปทำมิดีมิร้ายกับคุณได้ยังไง”
“ทำไมจะไม่ได้” แม่สาวค้อนควั่บใหญ่
“คุณก็วางห่านลง เอาถังครอบมันซะ แล้วเอาพลั่วทับถังไว้อีกที
ส่วนนายไก่ 2 ตัวน่ะ ชั้นถือให้เองก็ได้!!!”