กัปตัน
กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว มีกัปตันเรือคนหนึ่ง
ผู้ซึ่งไม่เคยกริ่งเกรงศัตรูหน้าไหนทั้งนั้น
วันหนึ่ง ขณะกำลังแล่นเรืออยู่กลางทะเล เขาก็เห็นเรือโจรสลัดลำหนึ่ง
กำลังแล่นใกล้เข้ามา บรรดาลูกเรือเริ่มตื่นกลัว
กัปตันตะโกนก้อง : นำเสื้อสีแดงมาให้ข้า
ลูกเรือรีบนำเสื้อสีแดงมาให้ เมื่อได้สวมเสื้อตัวเก่ง
กัปตันก็กระโจนออกหน้า นำลูกน้องเข้าตะลุมบอน
ไล่ฟาดฟันเหล่าบรรดาโจรสลัดจนกระเจิดกระเจิง
ในเย็นวันนั้น บรรดาพลพรรคทั้งหมดได้มานั่งล้อมวงกันและพูดคุยถึงชัยชนะที่ได้รับ
ลูกน้องคนหนึ่งได้ถามกัปตัน : หัวหน้า เหตุใดท่านจึงต้องใช้เสื้อสีแดงเมื่อจะตะลุมบอนกับข้าศึก
กัปตัน : “ถ้าข้าเกิดได้รับบาดเจ็บ เสื้อสีแดงจะทำให้พวกเจ้ามองไม่เห็นเลือดของข้า
พวกเจ้าจะได้ไม่ตื่นตระหนกและทำการรบต่อไปได้”
บรรดาลูกเรือก็รู้สึกทึ่งและชื่นชมในความเก่งกล้าของหัวหน้า
ในเช้าวันถัดมา พวกเขาก็มองเห็นเรือของพวกโจรสลัดกำลังแล่นใกล้เข้ามา
คราวนี้ไม่ใช่ลำเดียวแต่พวกมันยกขบวนมากันถึง 10 ลำ
พวกเขาก็เตรียมพร้อมและรอรับคำสั่งจากกัปตัน
กัปตันถอนหายใจเฮือก จ้องเขม็งไปที่กองเรือของศัตรูที่กำลังจัดแถวแปรขบวน
เตรียมเข้าโจมตีเรือของเขาโดยปราศจากอาการสะทกสะท้านใดๆทั้งสิ้น
เขาค่อยๆหันไปตะโกนสั่งลูกน้อง : “เอากางเกงตัวสีน้ำตาลมาให้ข้า”