ร้านขายดอกไม้
ที่ ร้านดอกไม้แห่งหนึ่ง จะมีคนนิยมมาสั่งดอกไม้ไปงานต่างๆมากมาย
วันหนึ่ง มีการสั่งดอกไม้มากเป็นพิเศษจนจัดแทบไม่ทัน และมีคนมารับดอกไม้ที่สั่งทำไว้พร้อมๆกันหกคน
คนแรกนำไปงานศพ
คนที่สองนำไปงานเปิดภัตตาคาร
คนที่สามนำไปเยี่ยมคนไข้
คนที่สี่นำไปงานเปิดป้ายร้านเพชรทอง
คนที่ห้าให้ข้าราชการผู้ใหญ่ถูกยกฟ้องคดีทุจริต
คนที่หกนำไปดอนเมือง เพื่อส่งให้นักเรียนสาวที่กำลังจะเดินทางไปเรียนต่อยังประเทศอินเดีย
ด้วยความฉุกละหุก เด็กในร้านซึ่งเพิ่งเข้ามาทำงานใหม่จัดแจงส่งดอกไม้ให้คนมารับพร้อมกับหยิบการ์ดแนบไปหนึ่งใบ
ปรากฏว่าหยิบการ์ดติดดอกไม้สลับกัน คนมารับก็ไม่ได้ตรวจสอบก่อนที่จะนำไปส่ง
ดอกไม้ที่ไปงานเปิดภัตตาคาร จึงมีการ์ดที่เขียนข้อความว่า “ขอให้มันเงียบๆ และคนทั่วไปไม่ติดใจ”
ดอกไม้ที่ไปส่งข้าราชการถูกยกฟ้อง มีการ์ดที่เขียนข้อความว่า “ขอให้มันดังทั่วทิศ เป็นที่รู้จักกันแพร่หลาย”
ดอกไม้ที่ไปงานเปิดร้านเพชรทอง มีการ์ดที่เขียนข้อความว่า “ขอให้หายวันหายคืน”
ดอกไม้ที่ไปส่งคนไข้ในโรงพยาบาล มีการ์ดที่เขียนข้อความว่า “ขอแสดงความเสียใจที่ต้องจากไป”
ดอกไม้ที่ไปงานศพ มีการ์ดที่เขียนข้อความว่า “ดีใจจัง ขอให้ไปดี”
ดอกไม้ที่ไปส่งให้นักเรียนสาวที่จะเดินทางไปเรียนต่อที่ประเทศอินเดีย มีการ์ดที่เขียนข้อความว่า “ขอให้ได้แขกเยอะๆ”