โรงพยาบาลจิตเวช
ช่างจูนเปียโนคนหนึ่งเขาเล่าให้เพื่อนของเขาฟังว่า
เขาเพิ่งเข้าไปจูนเปียโนที่ห้องพักผ่อนของโรงพยาบาลจิตเวชมา
นับเป็นการจูนเปียโนที่เหนื่อยมากที่สุดในชีวิต แต่ก็ไม่ได้หงุดหงิดอะไรเพราะเตรียมใจไปก่อนแล้ว
ตลอดเวลาของการจูนเปียโนของเขา จะมีคุณลุงคนหนึ่งเดินมาเปิดโทรทัศน์เสียงดังรบกวนการจูนตลอด
แม้เขาจะทำใจไม่บ่นอะไรแล้วเดินไปปิดโทรทัศน์ คุณลุงคนนี้แกก็ยืนนิ่งๆแล้วก็เดินมาเปิดโทรทัศน์เสียงดัง
ทำอย่างนี้สลับกันไปมาเป็นสิบๆครั้งกว่าจะจูนเปียโนเสร็จ
…
อีกฟากหนึ่งของเมือง
ช่างทีวีกำลังบ่นให้ลูกสาวฟังบนโต๊ะอาหารว่า
มันเหนื่อยยากเพียงใดกับการต้องเข้าไปซ่อมโทรทัศน์ในโรงพยาบาลจิตเวช
เพราะจะมีคนป่วยที่กดเปียโนเล่นโน้ตตัวเดิมซ้ำๆ และก็คอยเดินมาปิดโทรทัศน์ตลอดเวลา
กว่าจะซ่อมโทรทัศน์เสร็จนี่ต้องเปิดปิดโทรทัศน์ไม่รู้กี่รอบ